توقع داشتم که نصیحتم کنی ...
برای متن کامل روی عنوان کلیک کنید
از او پرسیدم که مگر تو کاری کرده ای؟ پاسخ داد بله، کاری کردم که ای کاش انجام نمی دادم؛ روزی که آیت الله بروجردی فوت کرد، به منزلشان رفتم و با سادگی گفتم که شما نشسته اید و مرجعیت رفت! همه رساله خود را توزیع کردند وشما کاری نکردید. اما امام گفتند که فلانی من از تو توقع نداشتم چنین حرفی بزنی؛ بلکه توقع داشتم اگر من چنین کاری می کردم؛ تو می آمدی و نصیحتم می کردی! در واقع، ما زهد، تقوا و شجاعت ائمه را در کتابها خوانده بودیم، اما در امام هم این روحیه ها را دیدیم.
*وقتی آیت الله بروجردی فوت کرد، درس امام از نظر شاگرد پروری اول بود. اما در همان مقطع سایر علما شروع به چاپ رساله کردند و ما هم که اطراف امام بودیم دیدیم که ایشان هیچ اقدامی نمی کنند و گفتیم اجازه بدهید رساله چاپ کنیم، ایشان گفتند که نیاز نیست. رژیم هم با توجه به کتاب کشف اسرار که امام نوشته بود اصلا موافق نبود که ایشان مرجع شود و نهایت تلاششان بر این بود که دیگران مرجع شوند. خودشان هم توجهی به مرجع شدن و چاپ رساله نداشتند و اصلا اگر تعریفشان را می کردی، بدشان می آمد؛ یک روز مرا خصوصی خواستند و گفتند آقای جلالی من یک خواهش دارم و آن این است که تعریف مرا نکنید...
*یک روز خبرنگار روزنامه اطلاعات به قم آمد، اما امام اجازه عکس گرفتن و مصاحبه به او ندادند، با خبرنگار کیهان هم اینگونه برخورد کردند. از طرفی ما هم نگران بودیم که امام در این بحبوحه انتخاب مرجع منزوی شوند، ولی خودشان نظرشان این بود که ببیند وضع چگونه می شود، تا اینکه شاه به قم آمد و در حرم حضرت معصومه سخنرانی کرد. او گفت که تا کنون یک مقام غیر مسئولی(آیت الله بروجردی) حضور داشت و نمی گذاشت منویات پدرم را اجرا کنم، از این تاریخ به بعد آنها را اجرا می کنم و تعبیر زشتی را هم بکار برد. از آن روز به بعد رویه امام تغییر کرد و در جلسه ای با مراجع گفت که اسلام در خطر است و شاه می خواهد منویات پدرش را اجرا کند که یا باید ساکت بنشینیم و همه چیز از بین برود یا اینکه بایستیم و این به معنی پذیرش خطرهاست، زیرا باید در مقابل شخص شاه بایستیم. پس از آن جریانات بود که در تهران لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی مطرح شد...
*در قانون اساسی ما آزادی زیادی به زنان داده شده است، اما آزادی مورد نظر آن دوره، بی بند و باری بود و می خواستند ما را به دروازه های تمدن غرب برسانند. استکبار جهانی تلاش زیادی کرد تا دنیای اسلام را به کنترل خود در آورد، زیرا نفت و انرژی در این کشورها قرار دارد؛ در میان سنی ها و بخصوص عربستان وهابیت را حمایت کردند و موفق هم شدند، برای کنترل شیعه هم می خواستند کشور ایران را بهایی کنند و آن سخنرانی شاه هم به معنای رسمیت بخشیدن به این دین بود. خدا امام را رحمت کند که اگر نبود، معلوم نبود وضعیت کشور چگونه می شد، یعنی هویدا که 13 سال نخست وزیر کشور بود، خودش و پدرش بهایی بود. هنر امام این بود که انقلاب کرد و این وضعیت را به هم ریخت و مانع کنترل شیعه شد.
*امام فرد بسیار ظلم ستیزی بود و کوچکترین رویه بر خلاف اسلام را نمی پذیرفت. یک روز مجلس ختم یکی از علمای قم بود؛ امام از من خواستند که بروم و بپرسم، سخنران آن جلسه آیا همان فردی است که هنگام تولد رضا پهلوی برای تبریک نزد شاه رفته بود؟ من هم رفتم و پرسیدم، خوشبختانه آن فرد نبود و امام در مجلس شرکت کردند.
*علما در منزل آیت الله کمره ای جمع شده بودند و آیت الله بهبهانی هم از خوزستان آمده بود، ما هم به آنجا رفتیم. دستگاه شاه به آیت الله کمره ای احترام می گذاشت؛ بعد آیت الله شریعتمداری هم آمد. چند ساواکی آمدند و به بهبهانی گفتند که ما ماموریت داریم تا شما را از تهران خارج کنیم. اما آیت الله شریعتمداری با رده های بالای ساواک تماس گرفتند و مانع اجرای این تصمیم شدند. این نشان می داد که او ارتباط زیادی با رژیم دارد و من وقتی برای امام این موضوع را تعریف کردم، خنده ای کردند.
*در اوایل جلسات جامعه روحانیت امام به مرحوم مطهری نامه نوشته بودند که علمای تهران را دور هم دعوت کنید، ولو برای خوردن چای؛ لذا آقای مطهری همه را دعوت کرد و از شرق تهران هم به من گفت و هرکس مامور بود که اعلامیه های امام را در منطقه خود توزیع کند. بنده هم یکبار در آن زمان دستگیر شدم و به زندان کمیته مشترک بردند.
*یک روز حاج احمدآقا زنگ زدند و گفتند امام با شما کار دارد. من هم رفتم و ایشان گفتند که میخواهم شما را وصی و وکیل خود کنم تا ارثیه پدرم را بین مستضعفین محرومین تقسیم کنید. بعد هم من نامه ای را به پیشنهاد حاج احمدآقا برایشان فرستادم که امام در پاسخ گفتند که شما از طرف من وکیل هستید که ارثیه را بین مستضعفین تقسیم کنید "هرچند که ناقابل است". ما هم به خمین رفتیم و دیدیم که 4500 متر زمین ارثیه امام است و خانواده های شهدا، جانبازان، آزادگان و مفقودین را اولویت دادیم و در متراز 100، 150 متر تقسیم کردیم و سند هم برایشان صادر کردم؛ الان هم نام آن کوچه، کوی امام خمینی است. یکبار هم امام مرا خواستند و گفتند که خواهش میکنم تعریف مرا نکنید.
* من یک هفته بعد از فوت امام نزد آیت الله خامنه ای رفتم و گفتم، امامت جمعه خمین حکم امام بود و حالا از شما می خواهم تا از ستاد اقامه نماز جمعه بخواهید فرد دیگری را معرفی کنند؛ اما ایشان جمله را گفتند که عرق بر پیشانی من نشست که " آقای جلالی! من به ترکیب بنایی که امام گذاشتند، دست نمی زنم؛ شما منصوبید از طرف امام و آن را تغییر نمی دهم". بعد هم گفتند که هر جور با امام قرار گذاشته اید، همانطور رفتار کنید و ارتباطتان با خمین را قطع نکنید.
*بی احترامی هایی که می شود(به بیت امام خمینی)، اشتباه است. ما وقتی به ولایت و رهبری امام خمینی اعتقاد داریم باید بیت ایشان را هم احترام کنیم و از کارهای ناشایست بپرهیزیم، زیرا مردم ما طرفدار امام و بیت امام هستند و نباید به آن بی احترامی شود که به ضرر حکومت و نظام بوده و موجب ایجاد اختلاف، از بین رفتن وحدت و سوء استفاده دشمن می شود. بنابراین ما باید مراقب باشیم تا بی احترامی ها به بیت امام تکرار نشود؛ بخصوص در شرایطی که همه دنیا می خواهد شخص امام را هدف قرار دهد. البته به نظر من اینها اشتباهاتی بود که صورت گرفت وعاملان آن، خودشان هم فهمیده اند که اشتباه کردند.
برای مرجع روی عنوان کلیک کنید
داریوش قنبری در گفتوگو با ایلنا، گفت: ادعای دولت مبنی بر عدم اجرای طرح بیمه بیکاری که در مجلس به تصویب رسیده است قابل قبول نیست، چرا که در تدوین این طرح امکانات و منابع کشور مدنظر قرار گرفته است و دولت با وجود کاستی‌هایی که در اجرای قوانین و عملکرد خود دارد باید به اجرای بیمه بیکاری تن دهد.
در اینکه دولت نتوانسته است به معنای واقعی نقش مدیریت کشور را ایفا کند شکی نیست، اما یا باید برای بیکاران کار فراهم کند و یا باید آنها را مورد حمایت بیمه بیکاری قرار دهد چرا که نمی‌توان به بیکاران کشور گفت که دزدی یا خودکشی کنند.
اجرای این قانون از سوی دولت می‌تواند آزمون خوبی باشد تا متوجه شویم که دولتی که ادعای حمایت از محرومین را دارد چقدر در ارائه وعده به مردم صداقت دارد و از سوی دیگر حسن این کار این است که از ارائه آمار نادرست بیکاران از سوی دولت جلوگیری میکند.
زمانی که بیکاران برای دریافت بیمه بیکاری مراجعه کنند میزان دقیق آنها در کشور مشخص میشود و دیگر آمارهای نادرست از سوی دولت منتشر نمی‌شود و البته این مسئله را می‌توان یکی از بهانه‌های دولت برای عدم اجرای طرح بیمه بیکار ارزیابی کرد.
تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی
