انحراف چیست؟ منحرف کیست؟
•
این روزها هر از گاهی شاهد تولد واژه ای جدید در گفتمان سیاستمداران و سیاست ورزان هستیم و به تبع آن این کلمات در میان مردم کوچه و بازار نیز رواج می گیرد. گاهی همگان ذره بین و شمع و تلسکوپ بر می دارند تا فتنه گران را بیابند و آنان را محکوم و منکوب نمایند و زمانی هم همه ی امکانات را در راه کشف و خنثی سازی جریان انحرافی به خدمت می گیرند!
البته برای ما که در بازار مکار سیاست فراز و نشیب دیده ایم و روزگاری شاهد صف آرایی طرفداران اسلام ناب محمدی در مقابل مبلغین اسلام آمریکایی بودیم و بعد از مدتی ورق را برگشته دیدیم به گونه ای که این مبلغین در صف عاشقان و ذوب شدگان در ولایت به عنوان مستحکم ترین رکن اسلام ناب قرار گرفته و آن طرفداران از شیفتگان سینه چاک مراوده و مذاکره با آمریکا گردیده اند، دیدن این صحنه ها و روبرو شدن با واژگان تازه، عجیب و دور از انتظار نیست!
ولی جای تأسف است: افراد و تریبون های مقدسی که در این اوضاع و احوال سخت اقتصادی و اجتماعی باید پناه و ملجأ مردم باشند و صدای آنان را به گوش مقامات بالا برسانند خود گرفتار بازی با این واژگان شوند و توان و انرژی خود را مصروف پیدا کردن رگه های نفوذ جریانات فتنه گر و منحرف در گوشه و کنار این سرزمین پهناور نمایند؛ تا جایی که برخی انقلابیون دیروز با یأس و ناامیدی بگویند: رفتیم سیاستمان را دینی کنیم، دینمان سیاسی شد!
به راستی انحراف به چه معناست و چه کسانی را باید منحرف نامید؟
انحراف به معنای عدول از مسیری است که قبلا برای خویش ترسیم نمودیم و کسانی را می توان منحرف نامید که از مسیر تعیین شده جدا گشته و هدفی دیگر در پیش گیرند. پس نمی توان هر کس که فرمان را به سمت دیگری چرخاند و برای رسیدن به مقصد از پیش تعیین شده راه تازه ای انتخاب نمود منحرف نامید؛ چرا که «هدف» هنوز تغییر نکرده است.
انقلاب شکوهمند اسلامی ایران هنگامی که با نثار خون عزیزترین و پاک ترین فرزندان این مرز و بوم به پیروزی رسید؛ مهمترین دستاورد خویش را: استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی اعلام نمود و همه ی تلاش ها معطوف به رفع مشکلات اقتصادی و اجتماعی موجود در جامعه ی آن روز گردید و رهبران انقلاب و آحاد مردم آینده ای سرشار از شادی و نشاط و به دور از مشکلات مادی و معنوی برای مردم ترسیم می کردند؛ لذا هر شخص و جریانی که از این هدف غافل گردیده، ذهن خود و دیگران را به مسائل فرعی معطوف نماید؛ منحرف است!
انحراف زمانی آغاز می شود که بر خلاف مسیر تعیین شده از سوی مقام معظم رهبری، در روابط خارجی عزت، حکمت و مصلحت مورد توجه قرار نگیرد و باز بر خلاف تأکید ایشان در صحنه ی داخلی نیز به جای جذب حداکثری و دفع حداقلی به دنبال دفع حداکثری و جذب حداقلی باشیم و بر طبل اختلاف بکوبیم و با توهم دسیسه، به دنبال دشمن سازی و معاند یابی باشیم.
انحراف وقتی است که مقدار زیادی از درآمد کشور صرف واردات بی رویه کالاهای نامرغوب چینی گردد؛ کسانی به جرم بیان دردهای واقعی جامعه و تقاضای اجرای بدون تنازل قانون اساسی که ثمره ی خون ده ها هزار شهید است؛ به حبس و بند گرفتار شوند؛ رأی مردم زینتی قلمداد شده و فقط برای پرکردن دهان کشورهای جهان مورد بهره برداری قرار گیرد؛ استقلال به وابستگی، آزادی به حصر و حبس و نظام جمهوری اسلامی به حکومت اسلامی تبدیل گردد.
انحراف هنگامی پیش می آید که جرائم اخلاقی و اجتماعی در شهری که روزگاری «دارالمومنین» خوانده می شد از حد معمول فراتر رود؛ انحراف وقتی است که در هنگام سفر رئیس دولت، نامه های بسیار که اکثر آن ها شرح جانسوز مشکلات شخصی و معیشتی مردم این دیار است تقدیم وی گردد ولی یک نفر از مسوولین شهر جسارت آن را نداشته باشد که به جای چاپلوسی و ارائه اعداد و ارقام از دردهای مردم بگوید؛ انحراف زمانی روی می دهد که به جای پاشیدن خاک بر صورت چاپلوسان و متملقان، آنان را ارتقا دهیم و بر صدر بنشانیم.
و منحرفین کسانی هستند که چشم بر مشکلات ریز و درشت مردم زحمتکش این دیار بسته اند و سر در نشریات و کتاب های دارای مجوز فرو برده اند تا مگر واژه و لغتی در آن بیابند که به زعم آنان از آن بوی فتنه و انحراف به مشام می رسد!
و سرانجام بزرگترین انحراف، عدول از اهداف متعالی این انقلاب بزرگ که همانا: استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی و غفلت از دردهای اصلی مردم که صاحبان اصلی نظام هستند می باشد و هر کس در هر مقامی که از این مسیر روی گردان شده و هدفی دیگر در پیش گیرد؛ منحرف است.
تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی