در دوران بـــرزخی ...

برای مرجع روی عنوان کلیک کنید

   معاون پارلمانی رییس جمهور در واکنش به درگیری روز سه شنبه یکی از نمایندگان مجلس با رییس سازمان هدفمند سازی یارانه‌ها، درمجلس با تنظیم یادداشتی واعلام این‌که دراین‌باره راه‌های قانونی را طی می‌کنیم، از پی‌گیری شکایت رئیس سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها توسط معاونت حقوقی ریاست جمهوری خبر داد و گفت: به کمیسیون اصل 90 هم برای تبیین ابعاد موضوع و دفاع از حق نماینده دولت شکایت می‌کنیم.
   لکن بعضی از اظهارنظرهای یکسویه و گزارش‌های غیرمنصفانه و غیرعادلانه باعث گردید تا به عنوان یک روحانی نه حتی به عنوان معاون امور مجلس رئیس‌جمهور از فردی مظلوم نه حتی به عنوان نماینده دولت دفاع کنم.
   آقای بهروز مرادی رئیس سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها در این حادثه واقعاً مظلوم واقع شد؛ هم مورد اهانت و ضرب قرار گرفت و هم گزارش یکسویه علیه وی در رسانه‌ها منتشر شد، بدون این‌که حق دفاع به او بدهند و از علت وقوع حادثه جویا شوند.
   به شهادت جمعی از نمایندگان مجلس، شروع کننده درگیری آقای سیدحسین حسینی نماینده فریمان بودند و این موضوع را نه تنها خودم که در کنار آقای مرادی نشسته بودم شاهد بودم، بلکه چند نفر از نمایندگان محترم مجلس و بعضی از معاونین امور مجلس نیز شاهد بودند.
   آقای مرادی که خود از سرداران دفاع مقدس می‌باشند، در مورد استفساریه ماده 12 قانون هدفمندی یارانه‌ها به نمایندگی از دولت بیانی روشن و محترمانه داشتند و پس از اعلام این نکته که ما در صندوق هدفمندسازی به همان شکل عمل می‌کنیم که مجلس محترم در این استفساریه می‌خواهد، در جایگاه نمایندگان نشست که در این حال با اعتراض آقای حسین فریمان روبرو شدند که ایشان را به کذب و دروغ متهم کرد ولی ایشان با آرامش جواب دادند و سعی کردند، او را قانع کنند و گفتند این آمار و ارقام رسمی و مستند است و در خزانه و معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور موجود است.
   این بحث ادامه پیدا کرد؛ گفته می‌شود آقای مرادی این تعبیر را بکار برده است(که بنده به خاطر مراجعه فرد دیگری متوجه همه بحث‌ها نشدم): «آماری که من می‌دهم رسمی و مستند است و آمار شما کوچه‌ و بازاری است» لکن بر فرض هم چنین عبارتی گفته باشد آیا مجوز درگیری و ضرب می‌شود؟
   مگر توصیه رهبر معظم انقلاب این نیست که فرمودند گزارش‌های رسمی مسئولان و آمارها را زیر سؤال نبرند.
   آیا روا است نماینده مجلس که باید الگو اخلاق باشد به خود اجازه دهد در هر موردی عصبانی و طرف مقابل را با قوه قهریه مجاب نمایند؟
   این اولین بار نیست که نماینده دولت در مجلس مورد اهانت و ضرب قرار می‌گیرد، متأسفانه برخورد همراه با عصبانیت و قوه غضبیه از سوی بعضی به یک روند و شگرد تبدیل شده است که طبعا کیان اصلی مجلس و اکثریت نمایندگان محترم از این نوع برخوردها مبرا هستند و آن را رد می‌کنند آیا نباید هیأت رئیسه مجلس و نمایندگان دلسوز برای این موضوع فکری بکنند؟ این که فقط حق شخصی نیست حق نظام است حق دولت است حق مجلس است باید چهره نظام اسلامی را از این نوع حوادث و برخوردها پاک کرد و این جز با اقدام شایسته و همه جانبه مجلس امکان‌پذیر نیست.
   در این حادثه هم، هر چند عده‌ای از نمایندگان بدون اطلاع از علت درگیری و اینکه نماینده مجلس شروع کننده درگیری بود و آثار جراحت هم در گردن آقای مرادی مشهود بود، به نفع همکار خود وارد معرکه شدند و با تعبیرات بعضاً ناشایست که قابل ذکر در اینجا نیست، فضا را سنگین‌تر کردند، لکن بعضی از نمایندگان محترم به سرعت به موضوع وقوف پیدا کردند و در آرام کردن فضا و در دفاع از مظلوم وارد شدند.
   بعداً آقای حسینیان در جمع چند نفر از نمایندگان با اشاره به فرمایش امام سجاد (ع) اظهار داشتند ما واقعاً باید از اینکه فردی در مقابل چشمان ما مظلوم واقع شد و ما دفاع نکردیم در پیشگاه خداوند اعتذار کنیم.
   و همین نگاه منصفانه بود که جمعی از نمایندگان همچون آقای ابوترابی و آقای حسینیان و آقای حجازی و آقای عیوض حیدرپور، برای عذرخواهی نماینده فریمان ایشان را پیش آقای مرادی بردند و بخشی از موضوع را جبران کردند. و تلاش ما و چند نفر از نمایندگان برای آرام کردن فضا جواب نداد و مشاجرت ادامه پیدا کرد و برخوردهایی بعد پیش آمد که هیچکس از آن رضایت ندارد.
   آنچه که مهم است که در مقام داوری و قضاوت همه موضوع را باید یکجا دید و نمی‌شود این موضوع از هم تفکیک نمود و برای قسمتی قضاوت و نسبت به بخش دیگر سکوت کرد. متاسفانه بعضی از داوری‌ها و اظهارات اینچنین است و این حق یک فرد مسلمان را ضایع می‌کند.
   ما دراین خصوص راه‌های قانونی را طی می‌کنیم. معاونت حقوقی شکایت آقای مرادی رئیس سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها را دنبال می‌کند. به کمیسیون اصل 90 هم برای تبیین ابعاد موضوع و دفاع از حق نماینده دولت شکایت می‌کنیم.

منبع: ایسنا

برای متن کامل روی عنوان کلیک کنید

   شایسته سالاری نه تنها شعار احمدی نژاد، که نقطه تفاوتی بود که وی میان دولت مورد نظرش با دولت های گذشته بر آن تاکید می گرد؛ تا جایی که عموم رای دهندگان به او انتظار داشتند تا شایسته ترین دولت ممکن را در راس امور در سال های میانی دهه هشتاد ببینند. اتفاقی که اولین دسته ای که از آن نا امید شدند، نخبگان دانشگاهی بودند. این دسته نخبگان آنهایی بودند که به عنوان اتاق فکر در انتخاب وزرا به کار گرفته شدند، و بعد از آنکه نتوانستند انتخاب های صورت گرفته را توجیه کنند، خود را با این استدلال که هر رئیس جمهوری با تیمی کار خواهد کرد که با آن راحت تر ارتباط برقرار می کند سکوت پیشه کردند، کنار نشستند و امیدوار در انتظار ماندند.
   با این مقدمه است که می توان انتصاب جدید محمود احمدی نژاد، ریاست جمهوری را در انتخاب مهدی خورشیدی به عنوان رئیس سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی نقطه عطفی دانست.
   نقطه عطف نه از آن جهت که این مسوولیت تاثیر مستقیم در آینده سیاسی کشور خواهد داشت- اگر چه یکی از مهم ترین گلوگاه های اقتصادی و صنعتی کشور است- که از آن سو که این انتخاب نوع نگرش را به شایسته سالاری در دولت دهم روشن خواهد کرد.
خورشیدی دانشجوی رشته پزشکی است- البته بعید به نظر می رسد که وی تا کنون موفق به پایان تحصیلاتش شده باشد، چرا که در هیچ یک از منابعی موجود درباره وی به این مساله اشاره نشده است- وی همچنین برای مدتی در سمت مشاور جوان ریاست جمهوری و بعد از آن به عنوان دبیر مشاوران رئیس جمهور به کرا گرفته شده است.
   بر خلاف عرف تعاریف سیاسی در جهان که معمولا گروه مشاوران از آن دسته از مدیران و کارشناسان کارآزموده و با تجربه تشکیل می شوند که عمر توانایی اجرایی شان به پایان رسیده و حالا تجاربشان بیش از هر مسوولیت اجرایی اهمیت دارد، در ایران در اکثر نهادهای اجرایی و غیر اجرایی مشاوران معمولا آن دسته از مدیرانی هستند که به سبب های مختلف امکان استفاده در حوزه اجرا برایشان فراهم نیست و در بسیاری از موارد توانایی خاصی نیز ندارند.
   بر اساس آنچه که از مهدی خورشیدی در دسترس است وی سابقه خاصی در حوزه های مدیریتی یا اجرایی نداشته و انتخاب ایشان به عنوان مشاور جوان که از ابداعات دولت نهم بود، شاید به همین خاطر باشد. انتخاب های دکتر احمدی نژاد و دوستانشان در این زمینه- یعنی مشاوران جوان- بیش از هر چیزی بر دو ستون اصلی استوار بود، اول جوان بودن و دیگری میزان نزدیکی به گروه های حامی ایشان- شناخته شده بودن در این زمینه- که البته این دو ستون بر اساس انتخاب های صورت گرفته قابل استنباط است. مهدی خورشیدی تنها امتیاز ویژه قابل رویتی که نسبت به دیگر دانشجویان پزشکی کشور داشت، کسوت دامادی احمدی نژاد بود.
   خورشیدی در روز ها اخیر با نظر شورای استاندار به مسوولیت سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی در آمد، تخصص خورشیدی و یا تجارب این چند ساله محدود حضورش در نهاد ریاست جمهوری تا چه میزان می تواند به راهبری این سازمان عریض و طویل که بسیاری از اساتید دانشگاه و اعضای هیات علمی در آن مشغول به فعالیت هستند کمک کند؟
   تمامی این سوالات و همه پرسش هایی که ممکن است به اذهان بسیاری خطور کند اگر با دقت پاسخ نیابند ممکن است به این نتیجه بیانجامد که دکتر احمدی نژاد، ریاست محترم جمهوری، شایسته سالاری را تنها در حد یک شعار انتخاباتی می دانند و در عزل نصب ها بیشتر به معیارهای قرون گذشته اعتقاد دارند؛ و یا این سوالات ممکن است مخاطب را تا به آنجا در ابهام فرو برد که برای ریاست جمهوری چنان که در دوره قاجار حاکم بود، قوم، قبیله و نسبت های سببی و نسبی مهم تر از توانایی های اجرایی و حکومتی است. پس وظیفه رسانه است که مانع از رخداد چنین ابهاماتی شود.
   در حقیقت ارتقاء معیار های شایسته سالاری در حکومت داری دولت دهم، همان نقطه ی عطفی است که به آن اشاره کردیم، یعنی به جای اینکه معیارهایی مانند پایه علمی، تجربه کاری، تعهد اخلاقی و دینی و امثال این موراد را مورد نظر بگیریم، مواردی چون وراثت و ژنتیک و همچنین همنشینی و وابستگی خانوادگی را که منجر به شکل گیری عوامل شایستگی می‌شوند را، نباید از نظر دور داشت.