روز خبرنگاری متفاوت ...
روز خبرنگاری متفاوت در دولت احمدی‌نژاد!
برای خبرکامل روی عنوان کلیک کنید
سایت اعتدال نوشت: نه در سال‌های گذشته وعده‌های رئیس جمهور و وزیر ارشاد به خبرنگاران عملی شد و نه 
تغییر خاصی در زندگی قشر زحمت کش خبرنگار رخ داد، اما امسال گلایه‌های همکاران نسبت به سال گذشته، کمتر بود و به قول معروف کمی دل ها خوش بود. رسالت یک خبرنگار نوشتن دردهای مردم و بازگو کردن مشکلات است، اما گفتن برخی دردها، برای بارها و بارها، باز هم کم است. واقعا مشکلات یک روز کاری برای هر خبرنگار، سردبیر و یا صاحب امتیاز یک رسانه آنقدر پر هیجان و مملو از استرس است، که توان تحمل فشارهای ناشی از مسایل حاشیه‌ای تقریبا غیر ممکن است. اکنون که چند صباحی است، فشار روانی تذکرات، توقیف‌ها و سخنان تند و تیز معاون سابق مطبوعاتی وزیر ارشاد و همکاران کم تجربه‌اش از روی اصحاب رسانه برداشته شده است، می‌توان فهمید که واقعا می توان بهتر زندگی کرد و لزومی ندارد وقتی پشت میزی نشستیم، تمام ان افرادی را که می‌توانیم بیازاریم، برنجانیم و از هر کسی به هر بهانه‌ای زهر چشم بگیریم. چاره‌ای نیست جز امید به آینده و البته با اندک نگاهی در رسانه‌های امروز و مقایسه ان با 17 مردادهای چند سال گذشته، می‌بینیم که واقعا اهالی رسانه، انسان‌هایی نجیبند که قدر نیکی را می‌دانند و راه و رسم نیک را می‌شناسد و برای آنان که در تلاشند با علم، عمل کنند، احترام قایلند.
رضا امیرخانی: رسانه ملی احساس استبداد را به مردم انتقال می‌دهد
برای خبر کامل روی عنوان کلیک کنید
حسن جمهوری اسلامی این است که ما هنوز با آرمان‌های انقلاب داریم جمهوری اسلامی را نقد می‌کنیم و این 
خیلی با ارزش است. نوع حکومتی که امام خمینی در ذهن داشت، با ظلم همبستگی ذاتی نداشت و برای همین راضی بود که وارد این حکومت شود. خیلی از بزرگان دیگر مذهبی ما مبارزه با شاه جزو آرمان‌هایشان بود، اما داشتن حکومت آرمان‌شان نبود. به همین دلیل هم هیچ ایده‌ای برای حکومت آینده در ذهنشان نبود دلیلش هم این بود که به هرحال، در ذات حکومت آینده در ذهنشان نبود. دلیلش هم این بود که به هرحال، در ذات حکومت، ظلم را می‌دیدند. حاکم چاره‌ای نداشت به غیر از این که چشم کور کند و به پا غل ببندد و شانه را سوراخ کند و ظلم کند برای این که حکومتش بماند. علما می‌گویند که دلیل ندارد من با لباس پیغمبر وارد این بازی شوم. امام خمینی به نظر من، این موضوع را مد نظر داشت که می‌توانیم حکومتی داشته باشیم که ظالم نباشد. برای این ادعا می‌شود نمونه‌های زیادی پیدا کرد؛ مثلا چرا امام خمینی باید بیاید بین این همه کشورهای اسلامی، تقریبا خودخواسته سفر به پاریس انتخاب کند؟ چرا وقتی به پاریس رفت، با امروزی ترین ابزار آن روز، یعنی رسانه وارد مبارزه شد؟ چرا با امروزی ترین ابزار آن روز، یعنی رسانه وارد مبارزه شد؟ چرا با امروزی ترین مدیای قابل انتقالی که وجود داشت، یعنی یک نوار کاست، مبارزه را ادامه داد؟ همه این‌ها نشان می‌دهد که امام به شرایط روز پایبند بود و می‌خواست برای دنیای مدرن حکومتی عادلانه بسازد. این که ما امروز بگوییم در فلان واقعه، چاره‌ای جز بدرفتاری با مردم نداریم، با ذات انقلاب اسلامی در تعارض است و فقط یک خطای حکومتی نیستند. اصلِ مشروعیت جمهوری اسلامی را به خطر می‌اندازد.
تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی