در دوران بـــرزخی ...

  بسم الله الرحمن الرحیم  

 در عالم مادیگراها : قیمت ِ خوشبختی چنده؟

اگر زندگی سعادتمندی میخواهی ، آنرا گره بزن 

 به هدفی متعالی ، نه به آدمها یا به چیزهای دیگر.

 جشن عروسی یکی از اعیان وُ ثروتمندان شهر بود وَ تمام افراد سرشناس شهر را دعوت کرده بودند ، ملای منطقه هم به این مجلس دعوت داشت. وقتیکه او میخواست وارد شود دو تا در را روبروی خود دید ، روی ِ یکی نوشته بودند «مَدعوین ِ بدون چشم-روشنی»وَ روی در ِ دیگر نوشته بودند «مَدعوین ِ با چشم-روشنی» ...  ملا که چشم-روشنی-ای همراه نیاورده بود از در ِ اول وارد شد. کمی که جلوتر رفت متوجه شد که این در منتهی میشود به کوچه-ای که مجلس جشن بر پا بود! ...

**********************************

 این داستان حکایت زندگی خیلی از آدمهاست. برقراری ِ رابطه-ی آنها با دیگران بر اساس ِ منافع ِ شخصی ِ خودشان است. اگر «چیزی به آنها بماسَد ، دست ِ ارتباط-شان دراز میشود ، در غیر این صورت ، دست ِ طمع-شان را غلاف میکنند»! ...
در واقع ، انگیزه-ی ایجاد ارتباط آنها با دیگران ، برای لبریز کردن ظرفهای نیازهای مادی-ست ...

 اصطلاح «نان به هم قرض دادن»هم مشمول ِ همین «بـِــده بـِــسـتـــان»-های مادی-ست.  بی-جهت نیست که در چنین فرهنگی ، آدمها دچار فقر شدید معنوی وَ عاطفی میشوند. پدر بزرگها وَ مادر بزرگهای ما بخاطر همین فضای مسموم است که خیلی وقتها آهی از سَر ِ حسرت میکشند وُ میگویند «قـدیـمـــآ کجایید که یادتون به خیر» ...