در دوران بـــرزخی ...

دلم خوش است که این شهر، شهر قرآنی است / و دین مردم این منطقه،مسلمانی است
توریست خیز ترین جای خاک ایران است / که میزبان پناهندگان افغانی است
نمازخانه فراوان،نماز خوان اندک / تعجب من از این داغ های ‌پیشانی است
کسی که قوم رئیس است، حکم او رسمی / و حکم دیگر اعضا همیشه پیمانی است
سرایدار اداره لیسانس تاریخ است / رئیس دیپلمه از رشته های انسانی ست
برای این که به یک پست خوب تر برسی / ملاک حفظ دو تا سوره با روان خوانی است
و طرح های زمین خورده علتش این است / که کار اکثر مسئول ها سخنرانی است
دوباره حاج فلانی به مکه خواهد رفت / علاج پول اضافیش،مکه درمانی است
همیشه مثل گداها لباس می پوشد / برای این که بگوید که وضع بحرانی است
اگرچه خانه اش از بافت های فرسوده است / ولی برای حسینیه ساختن،بانی است
برای سنگ به شیطان زدن به مکه نرو / بزن به آینه با سنگ،سنگ مجانی است
دلش خوش است به داغی که روی پیشانی است / دلم خوش است که این شهر،شهر قرآنی است ...