در دوران بـــرزخی ...

کدوم اشتباه؟ کدوم مقصر؟ کدوم حق النّاس!

 

  جهت مراجعه به مرجع متن، یا عنوان اصلی، به پیوند فوق اشاره کنید

  بسم الله الرحمن الرحیم
 سید جمال الدین رجایی* - در کشوری زندگی می کنیم که سالهاست داعیه عدالت از آن به گوش می رسد ولی در عمل لااقل برای سران و دولتمردان خبری از عدالت نیست،هر از گاه به واسطه درز خبری از رسانه ای یا در ایام انتخابات مطالبی برای عامه مردم آشکار می شود که تا چند روز بهت و ناباوری را در پی دارد و پس از آن به گرد فراموشی سپرده میشود،از طرفی ما ایرانیان همیشه "در شرایط حساس کنونی"زندگی می کنیم و پیگیری و موشکافی این اخبار به مصلحت نیست.
در مناظرات انتخاباتی سال 88 مطالبی بیان شد که حداقل من یک نفر هنوز نفهمیدم آن مطالب واقعیت داشت یا نه؟ اگر واقع بود پس چرا افرادی که در مناظرات به ده ها جرم متهم شدند محاکمه نشدند؟مگر نه اینکه پنهان کردن جرم نیز جرم محسوب میگردد پس اگر واقعیت داشت چرا افرادی که آ گو نیستند؟و اگر واقعیت نداشت چرا هیچکس از آنها نپرسید چرا با آبروی افراد و احساسات مردم بازی می کنید؟
آیا مطالبی که در جریان استیضاح وزیر کار بیان شد قابل پیگیری قضایی نبود و آیا مردم حق ندارند بدانند کدام طرف دعوا راستگوست؟آیا بیان این مطالب در صحن مجلس جهت اطلاع رسانی به مردم و آگاه کردن آنها از حقایق بوده یا فقط یک گروکشی سیاسی؟
در جریان همین مناظرات انتخاباتی اخیر آقایان ولایتی،روحانی و رضایی ثابت کردند که در مذاکرات هسته ای ایران با سایر کشورها هر جا که کار به خوبی پیش رفته است افرادی از داخل کشور کارشکنی کرده و تحریم ها و فشارهای زیادی را به مردم تحمیل کرده اند، جالب آنجاست که این عزیزان از گفتن این حقایق ابا دارند و آن را به صلاح نمی دانند و حال سوال این است که برادران کدام مصلحت؟ آیا هزینه اطلاع رسانی صحیح به مردم بیشتر از هزینه ای است که اقدامات نسنجیده دولتمردان بر مردم تحمیل می کند؟ آیا مردم فقط در ایام انتخابات آن هم به واسطه دعوای سیاسی جناحها حق دارند از مسائل درون مملکتشان خبردار شوند؟ واقعا چه کسی می خواهد در این دنیا جوابگوی فشارهایی که بر مردم وارد می شود باشد و او چه کسی است که حاضر است به بهانه مصلحت کشور در آن دنیا پاسخگوی حق الناس هفتاد میلیون انسان باشد؟
از تمام کسانی که ادعا دارند درون سینه شان پر از اسراری است که به صلاح نیست فاش شود می پرسم: این صلاح را چه کسی تعیین کرده است؟ آیا به خدا هم می توانند اینگونه پاسخ دهند؟ آیا معرفی افرادی که در امور کشور اخلال ایجاد می کنند، نه به مردم، لااقل به دستگاه های ذیصلاح هم به صلاح مملکت نیست؟
این سوال همیشه در ذهن من و سایر مردم می ماند که اشتباهات بزرگان را چه کسی باید رسیدگی کند؟ آیا عدالت و مجازات فقط مخصوص طبقات پایین جامعه است؟ دولتمردان در پایان دولتشان و در قبال تصمیماتشان به چه کسی پاسخگو هستند؟ آیا دولتهای گذشته هیچ اشتباهی که در سرنوشت مردم موثر باشد مرتکب نشده اند؟ اینها سوالاتی است که جوابش را بزرگان کشور می دانند ولی از آنجا که به صلاح نیست هیچ وقت پاسخی برایشان داده نمی شود.
باید باور کنیم که بعضی از ضرب المثلها کارکرد خود را از دست داده اند و در این دوران "مردم صلاح مملکت خویش را بهتر می دانند".
منبع: الف

 تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی