در دوران بـــرزخی ...

 

  سـالـگـرد ِعـروج  مـلـکـوتـی ِ زیـنـت ِ پـــدر، 

 وَ زیـنـت ِ هـر جـا که عَـدالـت است وُ پـیــکار ، 

 بـر پـیــروان وَ مـُحـبـّیــن ِ او تـسـلـیـت بـــا د 

 

*****

 

  د خـتــر ِ شـیــر ِ خـُــد ا

  

سر قافله شام بلایى زینب تو شیر زن کرب و بلایى زینب در عصر به خون نشسته عاشورا سرچشمه‏اى از صبر خدایى زینب ***** شام ، روشن از جمال زینب کبراستى

سر به زیر افکن که ناموس خدا اینجاستى

کن تماشا آسمان تابناک شام را

کافتاب برج عصمت از افق پیداستى

آب کرده زهره شیران در این صحرا، مگر

دختر شیر خدا خفته در این صحراستى

در شجاعت چون حسین و درشکیبایى چون حسن

در بلاغت چون على عالى اعلاستى

نغمه مرغ حق از گلزار شام آید به گوش

مرغ حق را نغمه شورانگیز و روح افزاستى

کرد روشن با جمالش آسمان شام را

کز فروغ چهره گویى زهره زهراستى

 

« تهیه  وَ  تدوین : عـبــد عـا صـی »