در دوران بـــرزخی ...

برای مرجع خبر روی عنوان کلیک کنید

   چه خبر است در کشور؟ چطور در زمانی که بسیاری برای گرفتن وام ازدواج با هزار اما و اگر مواجه می شوند و باید هفت خان رستم را پشت سر بگذارند، برخی ها، میلیارد، میلیارد به چنگ می آورند؟ چطور وقتی من کارگر، توی کارمند، آن آقای کاسب، برای گرفتن تسهیلات جزئی به بانک ها مراجعه می کنیم جز تکان سر آقایان به جای نمی شود، سهم ما نمی شود اما برخی ها، میلیارد، میلیارد و این روزها هم هزار میلیارد، هزار میلیارد برمی دارند و خم به ابرو نمی آورند که گاه از عالم و آدم هم طلبکار می شوند. از یک سوی دیگر، هم طبق معمول برخی مسئولان بازی تکراری، که بود که بود من نبودم راه می اندازند و انگار کسانی از کره ای دیگر آمده اند و 3 هزار میلیارد تومان پول این مملکت را اختلاس کرده اند. مگر حساب و کتاب در کار نیست؟
   چطور ما باید حساب حرف به حرفی که می نویسیم را داشته باشیم اما متولیان حساب و کتاب باید چنین وضعی داشته باشند؟ آیا حق نداریم فریاد برآوریم که چرا چنین می شود؟ چرا کسانی از روی شهدا و امام شهدا شرم نمی کنند؟ اجازه بدهید در ادامه، یک نکته و یک سوال مطرح کنم. اما نکته؛ من خبر دارم اکثریت قریب به اتفاق مسئولان تراز بالا سالم و ساده زندگی می کنند. زندگی خیلی شان در حد زندگی متوسط مردم است. حتی گاه از متوسط به پایین. این را مطمئنم شما هم مطمئن باشید که به شما دروغ نمی گویم. (!؟؟؟)
مخالفان و حتی دشمنان هم این را می گویند اما سوال این است که چرا وقتی حکومت در دست پاکدل ترین و پاکدست ترین-هاست و بسیاری از مردم هشتشان گرو «نه» شان است، بعضی ها چنین فرصت ها و ثروت هایی پیدا می کنند؟ آیا نباید مسئولان برای پاسخ به این پرسش کاری بکنند؟ یادمان رفته است فرمایش مولا علی(ع) که هیچ کاخی سر به فلک نکشیده مگر آن که پایش کوخ ها ویران شده است و... من معتقدم واقعیت ماجرا و این رقم ها و خانه ها و خودروها و ویلاها و آلاف و الوف در بسیاری از مواقع همان است که سعدی علیه الرحمه گفته است:

هر که افزون گشت سیم و زرش زر نباریده زآسمان به سرش
از کجا جمع کرده این زر و مال یا خودش دزد بوده یا پدرش...
تازه باید به این گفته سعدی آشنایی با این و آن را هم اضافه کرد پس باز هم بگذریم!

 اما حالا که به «برکت»؟! اختلاس 3 هزار میلیارد تومانی فرصتی فراهم شده است تا یقه بعضی ها گرفته شود و رئیس جمهور بر آن تاکید دارد و رئیس قوه قضاییه نیز برای رسیدگی قاطع نماینده تعیین کرده است. بالا غیرتا کوتاه نیایند مسئولان و کوتاه نیایند رسانه ها که باید چشم بیدار جامعه باشند. باور کنید، گاه تهدیدها را می شود به فرصت تبدیل کرد و دنیا به این راهبرد رسیده است.
   ما هم چنین کنیم و با «جهاد قضایی و اطلاعاتی» در سال «جهاد اقتصادی» برای یک بار هم که شده «مو» را از ماست همه بیرون بکشیم و دزدان و دزدسازان را در هر جایگاهی که هستند به زیر کشیم. این هم عین عدالت است و مگر فلسفه وجودی حکومت غیر از این است؟ نظام باید دامن خود را از این پلشتی های عارضی پاک کند، جامعه باید خود را از این بیماری به ساحت سلامت برساند و در این رهگذار هم دست فزونخواهان قطع شود و هم مسئولانی که با غفلت یا ندانم کاری و یاخدای نکرده خیانت محاکمه و مجازات شوند.
این خیلی بد است در کشوری که اکثریت مسئولانش در سطح متوسط زندگی می کنند و با انباشت میلیاردی ثروت بیگانه اند، برخی دانسته یا ندانسته بسترساز میلیاردر شدن «گرگان آدمی نما» شوند که به همه کس و همه چیز به شکل پول نگاه می کنند و حرف آخر؛ در ماجرای حضرت سلیمان(ع) داریم که حضرت وقتی از غیبت «هدهد» باخبر می شوند، می فرمایند اگر دلیل قانع کننده ای نداشته باشد، باید کشته شود! نکته این است که هدهد، چشم بیدار و ناظر حکومت است.
   غفلت و غیبت او می تواند فاجعه به بار بیاورد. لذا غیبت او چنین مجازات سنگینی دارد. حال باید گفت ناظران و نهادهای اطلاعاتی و بازرسی و نظارتی را باید هشدار داد که بیدار شوند و هوشیار باشند تا ماجراهایی چنین پرهیاهو دیگر اتفاق نیفتد، بلکه همه بتوانند به حق شان برسند.
 

مرجع : خراسان ، غلامرضا بنی اسدی

تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی