در دوران بـــرزخی ...

 

 

 

حاکمیت وَ ملت از دیدگاه امام علی ...

 

 

((( از فرمایشات مولای متقیان ، اینطور برداشت میشود که حاکمیت حُکم «نخ» یا «ریسمانی» را دارد که با تدبیر وَ کیاست خود ، مردم را _که همان دانه-های تسبیح باشند_ با مساوات وُ عدالت در کنار هم حفظ میکند تا یک کل ِ واحدی بنام ملت یا «امت» تشکیل شود. در اینجا حاکمیت حُکم پدر مهربان وُ شفیق خانواده-ای را دارد که با کرامت وُ رحمت وَ محبت خاص ِ خود ، هر نوع اختلاف وَ تفرقه-ای را از میان بر می-دارد تا این دانه-های تسبیح مقابل یکدیگر قرار نگیرند ، بلکه در کنار ِ هم وَ با هم ، اتحاد ملت حفظ شود. آن حضرت هر نوع تفرقه وَ جدایی را « از هم پاشیدگی » وَ « هدر رفتن » افراد میدانند. با کمی دقت در سیره-ی حکومتی ِ آن بزرگوار متوجه میشویم که بزرگترین دغدغه-ی امیرالمومنین گسترش وُ حفظ عدالت وَ وحدت وُ برادری بین آحاد آن ملت بوده است. البته بعد از آن همه شفقت وُ تلاش ، همه افراد  را موظف میداند که به حفظ این ریسمان وحدت وُ حاکمیت وفادار باشند. امری که متأسفانه در دوره-ی امامت وَ حکومت ایشان ، کاملا محقق نشد وَ با «زیاده-طلبی» وَ خودپسندی گروههایی _ پس از آن همه تلاش وُ صبر امام_ ناچار شدند که بعد از اقدامات جنگ-طلبانه-ی آنها ، آن حضرت هم پاسخ شمشیر را با شمیر بدهند. نکته-ی قابل تأمل وُ تفکر ، این است که آن امام همام ، حتی به هنگام مقابله-ی مسلحانه با آنها ، هرگز از راه خداپسندانه-ی جوانمردی وُ انصاف ، یک لحظه هم خارج نشدند وَ تا آخرین لحظات زندگی-شان از آن تخطی نکردند ))). والسلام علیکم من اتبع الهدی ، عـبـــد عـا صـی.

امام على علیه السلام در نهج البلاغه وقتى درباره قیم و سرپرست حکومت سخن مى گوید، آنرا به نخ یا رشته تسبیح تشبیه مى کند که به دانه اى آن نظم مى دهد: (( مکان القیم بالامر مکان النظام من الخرز یجمعه و یضمه فاذا انقطع النظام تفرق الخرز و ذهب ثم لم یجمتع بحذافیره ابدا))(84) : جایگاه حاکم ، همانند جایگاه رشته اى است که به دانه هاى سوراخ شده - دانه هاى تسبیح - را جمع مى کند و به هم پیوند مى دهد ولى اگر این رشته پاره گردد دانه ها جمعشان به تفرقه تبدیل شود و مى افتند و گم مى شوند و بعد از آن دیگر، همانند اولشان جمع نخواهد شد.
بنابراین رهبر یک امت ، جامعه را از پراکنده رفتن به همسو شدن ، از تشتت و تفرقه به تضمن مى کشاند، عوامل از هم پاشیدگى را مى زداید؛ کینه و مخالفت ها را به صفا و صمیمیت تبدیل مى کند. درختى دوستى را مى نشاند و نهال دشمنى را بر مى کند تا همه افراد جامعه در یک خط سیر و نظم منسجم در آیند. (درباره امامت و رهبرى کتابهاى متعددى نگاشته شده که نیازى به تکرار مطالب خاصى نیست.

  متن کامل   

تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی