در دوران بـــرزخی ...

 کسی که درباره-ی پول و دستمزدش زیاد اصرار نمی کند و خیال می کند دیگران انصافدارند، احمق نیست،

مناعت طبع دارد.

 کسی که به موقع می آید و برای با کلاس بودن، عده ای را منتظر نمی گذارد، احمق نیست، منظم و

محترم است.

  کسی که به دیگران اعتماد می کند و آنها را به خانه-اش راه می دهد وُ صمیمانه وُ دوستانه رفتار

میکند، احمق نیست، متواضع و مهربان است.

  کسی که برای حل مشکلات دیگران به آنها پول قرض می دهد یا ضامن وام آنها می شود وَ به دروغ

نمی گوید که ندارم و گرفتارم، احمق نیست. کریم و جوانمرد است.

  کسی که از معایب وُ کاستی های دیگران، دَرمیگذرد وَ بدی-ها را نادیده می گیرد، احمق نیست؛ شریف

است.

  کسی که در مقابل بی ادبی وُ بی شخصیتی دیگران با تواضع و محترمانه صحبت می کند وَ مانند آنها

توهین وُ بَد-دهنی نمی کند، احمق نیست؛ مودب وُ باشخصیت است ...

  «انسان بودن هزینه سنگینی دارد»...