در دوران بـــرزخی ...

توفان نبود، از نفحات نسیم بود
آغاز آیه های فراموش" بیم" بود

ذرات خاک، پیکره ای متحد شدند
روز به هم رسیدن ِعظم رمیم بود

بی تابی خطیب درآن ظُهر بی حضور
شمشیر پرده دار به قصد حریم بود

آن شورِ تُرش رویی ِمردم گریز هم،
بی حرمتی به ساحت خُلق کریم بود

خالی شد از کبوتر و آواز، بام ها
از بس که ترس دردل مردم مقیم بود

این باغ سرسپرده به خورشید، راستی
مستوجب کدام عذاب الیم بود؟
 

 تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی