در دوران بـــرزخی ...

  در خیابان که قدم می زنی احساس می کنی آدمها تکراری هستند از بس که نوع آرایش ها و فرم بینی و گونه و سایر اجزای صورت و حتی لباس پوشیدن دختران شبیه هم است. انگار که همه دختران از یک مرکز برای این شکلی بودن فرماندهی می شوند.

انتظار دیدن چشم و هم چشمی و دهن بینی در جوامع سنتی و کوچک بیشتر معمول است اما در جوامع شهری و بزرگ ما هم همان خصوصیات به شکل دیگری یافت می شوند. اگر در جوامع کوچک چشم و هم چشمی در سطح خانواده شوهر و جاری وهمسایه ها رایج بود در جوامع مدرن چشم و هم چشمی به صورت تابعیت از مد و هنجارهای نانوشته جامعه ، ظهور و بروز پیدا کرده است.

امروز در شهرهای بزرگ مدل لباس پوشیدن، حرف زدن، آرایش، مدل اتومبیل، نوع تبلت و موبایل، دکور و لوازم منزل، گردش و تفریح و همه رفتارهای ما تابع آن چیزی است که جامعه به عنوان هنجار و نُرم برای ما تعریف می کند. این را در جواب برخی می گویم که می گویند ما در شهرستان آزادی نداشتیم و بایستی تحت تاثیر مردم زندگی می کردیم و در تهران آزاد هستیم و خودمان مدل زندگیمان را انتخاب می کنیم. این یکی توهم مطلق است که ما کاملا آزاد سبک زندگی خودمان را تعیین کنیم. در شهری مثل تهران شما همه رفتارتان تابع این نرم های نانوشته است و اگر از آنها تخطی کنید به شدت از سمت جامعه مورد فشاری غیرمستقیم قرار می گیرید.

اگر در کنش ها و رفتارهای روزمره خود دقت کنیم می بینیم اکثر رفتارهامان را بر اساس نوع نگاه جامعه تنظیم می کنیم و سلیقه و نظر خودمان کمترین نقش را در شکل دهی سبک زندگیمان دارد. در جوامع غربی این پدیده بسیار کمتر دیده می شود و مردم کمتر به به اصطلاح " حرف مردم" اهمیت می دهند. در شهرهای بزرگ ما میزان آزادی عمل اصلا بیشتر از جوامع کوچکتر نیست و حتی در بعضی زمینه ها می توان گفت شهروندان شهرهای بزرگ بیشتر تحت تاثیر القائات فرهنگی جامعه قرار می گیرند.

شما چقدر زندگیتان را براساس سلیقه خودتان انجام می دهید و جامعه در خط دهی به سبک زندگی شما چقدر نقش دارد؟ خلاصه اینکه چقدر" حرف مردم" برایتان مهم است؟  

 تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی