علت نابسامانی فعلی در اقتصاد کشور را تماماً نمی توان در تصمیمات اقتصادی دولت جستجو کرد، بلکه باید آن را به عنوان برآیند کلی وضعیت سیاسی کشور طی هفت سال اخیر ارزیابی نمود، وضعیتی که در پدید آمدن آن تنها دولت احمدی نژاد مقصر نیست

نمایندگان مجلس حتماً به تجربه باید دریافته باشند از فردی که سئوال را با سئوال جواب می دهد و سئوالهای جدی را با شوخی، نمی توان پاسخی دریافت کرد، نگاهی به کارنامه دولتهای نهم و دهم نشان می دهد که چگونه در سکوت و انفعال ارگانهای نظارتی، تقنینی و قضایی، دولت تمام کنترلها و تعدیلهای سیاسی و اقتصادی را از میان برداشت. قوه مقننه مهمترین ارگانی است که همزمان با وظیفه تقنینی، تعدیل، کنترل و نظارت بر قوه مجریه را نیز عهده دار است. اما نه مجلس هشتم و نه مجلس نهم هیچیک نتوانستند کنترل و نظارت قابل قبول و موثری بر روی دولت اعمال کنند. دولت هدفمندی یارانه ها را آن گونه که مایل بود اجرا کرد و برخلاف قوانین مصوب مجلس اجازه نداد هیچ درآمدی از محل آزاد سازی یارانه ها به بخش صنعت و تولید برسد و در عوض 80 درصد این درآمد به صورت پول نقد بین مردم توزیع شد که تبعات این سیاست اشتباه علاوه بر افزایش نرخ بیکاری و ورشکستگی تولید داخل، باعث رشد سرسام آور نقدینگی و افزایش تورم نیز شد.

   یکی از موضوعات مهم در عرصه سیاسی هر کشور، نظارت همگانی مردم بر اعمال دولت است و یکی از اصلی ترین کانالهای نظارت همگانی، رسانه های ارتباط جمعی اند که در کشور ما بخش اصلی این مهم بر دوش صدا و سیماست. به همین دلیل این رسانه برای انجام وظایف قانونی خود منطقاً و قانوناً باید فراجناحی عمل نماید. اما صدا و سیما به دلایلی کاملاً روشن از ایفای این وظیفه و رسالت خود بازمانده است:

«از آقای ضرغامی گلایه هایی دارم... گله ای که از ایشان داشتم این بود که آقای ضرغامی شما دو سال است که تلویزیون را رها کرده اید. به شما گفته اند که شما کاری به کار تلویزیون نداشته باشید و ما خیلی خوب اداره می کنیم، اما این طور نیست... آقای ضرغامی شما نباید اجازه می دادید فردی که قبلا مثلا رئیس حراست یک فروشگاهی در شهر ری بوده است، مدیر آن فروشگاه هم نبوده، او نباید به پورمحمدی، دکتر پورحسین، دکتر کرمی، دکتر رستم وندی، دکتر طلوعی و... که همه تجربه دارند دستور بدهد. نباید جوری باشد که تلویزیون ما با وجود یک سری مدیر با تجربه، مسلط، مسلمان و هنرمند، یک آدم بی هنر بر آنها مسلط شود.»

 نگاهی به مقاله دوست اندیشمندم جناب آقای ابراهیم مروی در وبلاگ عروه الوثقی در مورد سخنان آقای حجت الاسلام نبویان از اساتید مازندرانی واهل دارالمومنین بابل در موسسه آقای مصباح به نام موسسه امام خمینی در قم و نماینده فعلی مردم تهران در مجلس مرا متاثر ساخت که چگونه این بزرگوار عنصر استکبار ستیزی چون سید جمال الدین اسد آبادی را بی بصیرت می خواند و به خود اجازه می دهد او را در جرگه جریان منحرف و ضد اسلام فراماسونری قلمداد نماید.
اگر سید جمال بی بصیرت است و در دربار شاهان و سرمایه داران فراماسون نمک گیر شده است و گول شعارهای آنان را خورده است سوال من از جناب آقای نبویان با بصیرت این است چرا شما نمک فئودال سرمایه داری چون ع.رمضانی را خوردید که در ایام انتخابات مجلس نهم این میلیاردر مازندرانی که فرزندش در یک شهر کارگری سوارماشین بنت لی چند صد میلیون تومانی می شود ساپورتر شما بوده است؟
بفرمایید آیا شما از منزل نامبرده در یوسف آباد تهران برای تبلیغات انتخاباتی استفاده نکردید و ایشان با رویی گشاده از اینکه خدمتی به شما می کنند استقبال نکردند؟
آیا از سوابق مالی نامیرده و استحصال مال ایشان خبر دارید؟او فراماسون نیست ولی پولداری سرشناس است که از کوخ به کاخ رسید و آیا بصیرت شما اجازه نداد که کمی تحقیق نمایید تا ببینید بر سر سفره چه کسی نشستید؟ کروبی بی بصیرت هم 350 میلیون تومان پول گرفت تحقیق نکرد و قس علیهذا
حضرت استاد ما لکم و فاین تذهبون.
تذکر:اگر چه جناب آقای مروی با احترام بیان داشتند که ایشان توهین به سید جمال نکردندو نظر خود را اعلام داشتند و لی از متخصص بصیرتی چون ایشان که چشمشان همواره به دهان رهبری است و نظریات ایشان را می دانند جز توهین چیزی متبادر نمی شود.
 تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی