آدم باید شُتُر-گلو باشه ...

 

  خدا رحمت کنه قدیمیآ  رو ... یکی از ضرب المثلهاشون این بود : «آدم، باید شُتُر-گلو باشه ...». آخه شُتُر، نُشخوار کننده-ست ؛ ولی وقتیکه میخواد بخوردش، از کیسه-ی زیر گلوش میاره تو دهنش وُ حسابی اونو می-جَوه، بعد میده پایین. اینکه میگن آدم باید شتر-گلو باشه ، یعنی قبل از گفتن چیزی، خوب به حرفش فکر کنه، اونو مزه مزه کنه ، اگه مصلحت وُ بجا بود ،  اونوقت بزبون بیاره.

  میگن یکروز خطیبی بالای منبر گفت : «امروز میخوام آدمی رو معرفی کنم که در تمام عمرش، همه جور خلافی کرده ؛ از دزدی وُ هیزی بگیر تا اعتیاد به همه جور کوفت وُ زهر مار ... الحمد لله حا همه رو کنار گذاشته وُ چندین ساله که توبه کرده. شهرام جان، خودت بیا از پشت این بلندگو همه چیز رو بگو تا درس عبرتی برای اهلش باشه».   

   شهرام دَمَغ وُ ناراحت به زور خودشو رسوند پشت میکروفون وَ گفت : 

 _ میگن خدا ستار العیوبه. هیچکس از شما نه منو می-شناسه وَ نه خبری از گذشته وُ گناهایی که کردم خبری داشته ، تا همین یک دیقه پیش که منو سکه-ی یک پول سیاه کردن وُ حُرمت وُ آبرویی برام باقی نذاشتن ... اگه مثلا همین فردا پیش یکی از شماها بیام وُ تقاضای کاری، کمکی بکنم ، دیگه اعتباری ندارم ، حتما جواب سلامم هم نمیدین! ... 

  یک دفعه تو مجلس ولوله-ای به پا شد ، سیل نظرات مختلف از هر طرف سرازیر بود ... 

  نوشته : عبد عاصی