برای مرجع روی عنوان کلیک کنید

    به گزارش عبرت نیوز سایت احمد توکلی رئیس مرکز پژوهشهای مجلس در تحلیلی صریح با حمله به دولت نوشت:
   با کنار کشیدن چهره‌های مشهور به اصلاح‌طلب از نامزدی انتخابات نهمین دوره مجلس، جریان اصلاح طلبی بعد از انقلاب در آستانه نقطه عطفی تاریخی قرار گرفته است. حقیقت این است که نظام جمهوری اسلامی و ارکان و قوای آن به جریان اصلاح طلب، منتقد و آمر به معروف و ناهی از منکر به شدت نیازمند است. آن هم در این دوره خاص که با دولتی قانون‌شکن و خودشیفته روبرو هستیم.
   چطور ممکن است که نام معاون اول رئیس جمهور در پرونده فساد مالی بزرگی مطرح باشد و رئیس‌جمهور در برابر پیگیری قاضی مبارزه با فساد دور کابینه خط قرمز بکشد و هیچ فریاد اعتراضی هم بلند نشود؟ چطور ممکن است با زد و بند، 3000هزار میلیارد دلار از منابع بانکی سوء استفاده شود و قاصر، گردن کلفتی هم بکند و گروه‌های سیاسی ساکت باشند؟ چطور ممکن است با وقاحت هرچه تمام‌تر داماد 30 ساله رئیس جمهور به ریاست موسسه حساس استاندارد منصوب شود و هیچ گروه و حزب سیاسی هم اعتراض نکند؟ اگر احزاب و گروه‌های سیاسی در این مواقع ساکت و خنثی باشند، پس به چه دردی می خورند؟
   جمهوری اسلامی ایران امروز بیش از هر زمان دیگری به اصلاح طلب و منتقد نیاز دارد. متاسفانه گروه‌ها و چهره‌های مشهور به «اصلاح طلب» که از این نقطه عطف تاریخی به بعد باید آنها را «اصلاح طلبان قدیم» نام نهاد، در 20 ساله اخیر که فضای سیاسی کشور باز و چند قطبی شده بود، تجربه موفقی از خود به جا نگذاشتند.
   مهمترین اشتباه «اصلاح طلبان قدیم» این بود که مرز خود را با دشمنان ایران و گروه‌های ضد انقلاب روشن نکرده بودند. برخی روزنامه نگاران و چهره‌های «اصلاح طلبان قدیم» هم در رسانه‌های داخلی صحبت می‌کردند و هم در بی بی سی و رسانه‌های ضد انقلاب. هم سرسفره جمهوری اسلامی بودند و هم سرسفره صهیونیسم و وهابیت. هم رفیق قافله بودند و هم شریک دزد.
   عجیب هم نبود که در سالهای اخیر رسماً و علناً از حمایت همه جانبه رسانه‌های بهایی و صهیونیستی و وهابی برخوردار شده اند. عجیب هم نبود که در سال 88 کارشان از براندازی نرم به براندازی سخت رسید و عجیب نبود که در 6دی 88 با تروریست‌های مجاهدین خلق، به پیوند عملیاتی رسیدند.
   بخش هایی از سران «اصلاح طلبان قدیم» ، به کعبه آمالشان، اروپا و آمریکا پناه بردند و برخی دنباله‌هایشان که در ایران مانده‌اند، به خیال خود انتخابات را تحریم کرده‌اند اما در حقیقت، به طور طبیعی از جریان سیاسی کنار رفته‌اند. این سرنوشت برای بخش برانداز «اصلاح طلبان قدیم»، محتوم و قابل پیش‌بینی بود. بالاخره نمی توان برای همیشه شریک دزد و رفیق قافله ماند. حوادث تلخ سال 88 هرچند ضربه ای محکم به نظام جمهوری اسلامی بود اما نقاب از چهره مدعیان منافق اصلاح طلبی برداشت و نشان داد عقبه فکری و سیاسی و مالی این عده نه در شهرها و روستاهای ایران بلکه در واشنگتن و لندن و تل آویو و ریاض است. از نظر سیاسی، کار بخش منافق و غربگرای «اصلاح طلبان قدیم» در نظام جمهوری اسلامی تمام است. به همین دلیل هم هست که علناً و بی رودربایستی، غرب را برای حمله نظامی به ایران و یا حداقل تنگ‌ترکردن حلقه تحریم‌های اقتصادی تشویق و تحریک می‌کنند چرا که می دانند تنها «سوار بر تانک‌های آمریکایی» می توانند در ایران به قدرت بازگردند.
   البته در حوادث سال 88 بخش بزرگ و مهمی از «اصلاح طلبان قدیم» از عملیات براندازانه‌ای که با پشتیبانی سرویس‌های جاسوسی و رسانه‌ای صهیونیسم و وهابی اجرا می‌شد اعلام برائت کردند و نشان دادند واقعاً «اصلاح طلب» هستند و نه برانداز. نشان دادند به حمایت بی‌بی‌سی و العربیه و رادیو فردا نیازی ندارند. نشان دادند ننگ حمایت انگلیس و آمریکا و اسرائیل را قبول نمی‌کنند. این اصلاح طلبان نجیب نباید از صحنه سیاسی کشور خارج شوند و عرصه از نقادی خیرخواهانه خالی کنند. آنها باید در صحنه بمانند و به تکلیف دینی و ملی خود عمل و در طیف «اصلاح‌طلبان جدید» جای خود را پیداکنند.
   «اصلاح‌طلبان جدید» که در این نقطه عطف تاریخی در حال تولد هستند به یاد داشته باشند که در نظام جمهوری اسلامی برخلاف نظام‌های سیاسی غربی، نقد و نقادی نه با نیت تخریب و از میدان به درکردن رقیب سیاسی، بلکه با نیت تقرب به خدا و ادای تکلیف دینی و ملی انجام می‌شود. به همین دلیل باید رویکرد خیرخواهانه و منصفانه داشته باشد.
   انتظار می‌رود «اصلاح‌طلبان جدید» که در حال تولد و پرکردن خلاء نقادی و اصلاح طلبی هستند، از تجربیات جناح‌های مختلف سیاسی استفاده کنند. نیت فعالیت سیاسی خود را نه الزاما کسب قدرت بلکه قرب‌الهی قرار دهند، پاکدست ولی فعال و مؤثر باشند، ارتباط خود را با توده‌های مردم قطع نکنند، به تمامیت و جوهره قانون اساسی و جمهوریت و اسلامیت نظام وفادار باشند و با قدرت، از ثمره خون شهدای انقلاب و جنگ تحمیلی یعنی استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی دفاع کنند. سلام بر «اصلاح‌طلبان جدید».