در دوران بـــرزخی ...

 

 

       برگزیده-ی سخنان امام علی (ع) امیرالمومنین     

   هر کس که خیلی از خود مُتشکر باشد مردم بسیاری را از خود مُکدر میکند.

   طوری با مردم معاشرت کنید که از مرگتان عزادار وَ از حیاتتان خرسند وُ خوشحال باشند.

   اگر بر دُشمَنَت چیره شدی طوری با او جوانمردی کن که از این چیره شدنت خشنود وُ شاکر باشد.

   کسیکه با عملش نتواند بجایی برسد ، با تکیه به اصل وُ نَسَب-اش هم نمی-تواند.

   کفاره-ی گناهان بزرگ این است که به فریاد درمانده-ای برسی وَ دل غَمزَده-ای را شاد کنی.

   اگر خدا آنچنان بر گناهانت پـــرده-پـــوشی کرده که وَهم بَرَت داشته که ترا آمرزیده ، از کرده-ی خود بترسید ، بترسید.

   شریف-ترین بی-نیازی ، بُریدن از دام آرزوهای دور وُ دراز است. 

   دل بی‌خرد در دهان اوست و زبان خردمند در دل او.

   اگر با شمشیرم بر فَرق آدم موءمن بزنم با من دشمنی نمیکند ، وَ اگر تمام دنیا را به منافق ببخشم ، دوستدار من نمیشود. 

   زبان را اگر نتوانی مهار کنی همچون مار گزنده-ای است که نیش خود را میزند.

   رهبر وُ پیشوای مردم قبل از آن که دیگران را به اموری امر یا نهی کند ، خودش باید عامل به عمل باشد.

   به جز خدا به کسی امید نداشته باشید. به جز گناهان خود از کسی یا چیزی هراس نداشته باشید. وقتی چیزی را نمیدانید از ابرازش شرم نکنید. از یادگیری امور صواب شرم وُ هراسی نداشته باشید. ایمانی که با صبر وُ شکیبایی همراه نباشد مثل بدن بدون سَر است.

   تدبیر پیر را بیشتر از دلیری جوان دوست دارم.

 

  بازنویسی: عـبـــد عـا صـی