حسن سیرتان وارث آدمند
حسن سیرتان وارث آدمند
اگر یک تبسم، حسن می شدیم
مرید خصال حسن (ع) می شدیم
دل روشنش را ورق می زدیم
و با نور او هم سخن می شدیم
ز بوی کرامات او چون بهار
شکوفا و گل پیرهن می شدیم
به باغ جمالش، قدم می زدیم
شبی بلبل آن چمن می شدیم
برای پراکندن عطراو
جهانگرد، چون نسترن می شدیم
چو گیسوی عرفان، به دست حسن (ع)
شکن، درشکن، در شکن،می شدیم
برای تماشای صبر خدا
به گرد حسن (ع)، انجمن می شدیم
ز اومی گرفتیم ، ما مشق نور
به تعلیم او، شب شکن می شدیم
چو او، بر هوش بانگ "لا" می زدیم
"بلی" گوی عشق کهن می شدیم
حسن (ع)، فصل پیوند دل های ماست
بدون حسن (ع) ، " ما " و " من " می شدیم
نبودیم اگربسته مهر او
به مولا قسم ، ریشه کن می شدیم
حسن سیرتان وارث آدمند
چه خوب است ماهم ، حسن می شدیم
مـــرجـــع
تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی